Ramazan gelince oruç, elbette namaz, şimdi bir de ilahiler,
Sağolsun Ahmet Özhan, gönülden geliyor bunca terennümler,
Gönlüme doldu hepsi, birlikte gittik bizden uzaklara, Rabb’e,
İnşaallah aynı şekilde ve yolda gideriz biz müminler cennete...

Müziği seviyorum, güzel sanatların şahıdır bu tür bence ama,
Özellikle akşamki ilahiler önde gitti, Allah güç versin Özhan’a,
O söylesin ben dinleyeyim, o gülsün ben ağlayayım, sonrasında,
Hep birlikte yok olalım, dünyadaki maddeciliğin tam ortasında...

Yok olmak dedimse gerçekte uyanalım anlamı taşıyor kelime,
O gerçekler ki izleri bulunuyor dünyada, bulan bulur izleyince,
Bazen bir detayda gizlidir bazen de bu akşamki gibi coşkuda,
Bulan bulur aradığını, yeter ki aşinası olsun bu yolun, sonra...

Bu akşam coştum, sebebinden Allah bin kere razı olsun, ama,
Yarın yine dünyadayız, o da başka bir hikaye, anlatan olursa,
Güzel bir dinleti çıkabilir, bu şiir gibidir dünya hali de bence,
Hepsinde bir iz vardır, gören gözlere ve hissedebilen gönüle...