Sensizliğin Günlüğü
Ben yine, yine bir ben, yalnız kararsız ben
Halsiz talihsiz ben, mutluluk fakiri umut zengini ben
Ağlamayı çok iyi bilip gülmeyi bir türlü öğrenemeyen ben
Seni düşünmenin voltasında arada yaşayan ben
Seni ve ölümü iki kişiyi kovalayan
Hangisi daha yavaşsa onun ardı sıra giden ben
Ölen sevdasına can vermek için
Teneffüs ettiği havayı kalbine gönderen ben
Sevgilisi varken yalnızlığı yaşayan
Sana değil hasretine canan olan ben
Her aldığı nefesin son olması için
Elleri titreyerek dua eden ben...

Bilmiyorum artık, ne yapacağımı, yarınımı
Uçsuz bucaksız umut yığınlarını
Kırıntısı kamış bir sevdanın
Can bulmasının yollarını
Bilmiyorum artık, yaşamanın güzelliği nerede kaldı
Sevmenin sevilmenin
Acı çekmekten öte var mı tatlı yanı
Bilmiyorum artık, ikimiz de seviyorsak
Senin şu yaptıklarının anlamını
Günahkârım biliyorum da
Çektiğim hangi günahımın cezası
Bilmiyorum artık, okuduğunda bu yazıyı
Akmıyorsa aşkımla beslediğim göz pınarların
Sevmem, neye yaradı...

Bilmiyorum artık, sevda güzel bir bahçeyse
Yok mu bunun yeşil yanı
Her yanıma çamur sıçradı
Yüzüm gözüm toza toprağa bulandı
Bilmiyorum artık,
İçimi yakan, yıkan, vuran, kanatan
Şuradaki her dizenin
Senin gözlerinde Bir tane olsun damlayı
Yerinden oynattı mı
Bilmiyorum artık, niye böyle oldun da
Aramıza giren iki sokağın
Senden bana dair neler aldığını
Eğer böyleyse, bilmiyorum artık
Yarın gurbetim olunca
Onun senden daha neler alacağını
Bilmiyorum artık,
Bunları bozkırlaşmış yüreğim görüp duyarken
Senin hala hiçbir şey yapmamanı
Susup oturmanın ve öylece durmanın
Ayrılmaktan başka neye yarayacağını...

Ve biliyorum artık,
Yaşarken ölmenin nasıllığını
Hayatın sadece acı yanlarını
Ağlamanın bir de yürekten yapılacağını
Sana son defa uzattığım ellerimin
Yine boşta kalırsa neler yapacağını...

Ve Biliyorum Artık, Hasretinin Sevgimi Aştığını...


Enes Başak
www.enesbasak.wordpress.com