26
Yorum
16
Beğeni
5,0
Puan
1509
Okunma
Eserken seher yeli, en hüzünlü biçimde,
Bir fırtına kopuyor bu garibin içinde.
Kafileler peş peşe, çıkmışlar uzun yola.
Kimi özlemden yanar, kimi de vermiş mola.
Ben kimsesiz, çaresiz, kendi kendimden bezgin,
Aşka düşen yüreği, durduramıyor dizgin.
Gece boyu ıstırap, ruhumuzu yaralar.
Küskün kalbi dünyaya bir tek kapı aralar.
Muhabbet arar gönül var olan şu cihandan.
Bulursa o sevgiyi, geçer beylikten handan.
Bir numune ararken, fedakârlıktan yana.
Resulü gördü ruhum, selam ona uyana.
Feda olsun bu canım, iki cihan gülüne.
Ruhumu tutsak ettim, Medine’nin çölüne.
Belki acır da bana, çağırır huzuruna.
Günahtan kararmış ruh, muhtaç onun nuruna.
Bir kez ümmetim dese işte bu bana yeter.
Bütün acılar, dertler artık o anda biter.
10/01/2006 Yaşar TAŞKESEN
5.0
100% (25)