Bir bayram günüydü seni ilk gördüğümde.
Hayatımın bir yerinde sen çıkıp gelmiştin aniden.
Hiç düşünmezken birilerini ya da kimse yi.
Daha önce hiç bu kadar sevinmemiş ya da heyecan duymamışken.
Sen çıkmıştın karşıma.

Çok öncelerden tanıyormuşum.
Sanki hep var olmuşsun hayatımda.
Sanki hep benimleymişsin gibi.
İçimden o an sana sarılmak geldi.
Yüreğime ılık ılık bir şeylerin aktığını hissettim.
Bana bir şeyler oluyordu adını koyamadığım.
Ve daha önce hiç tatmadığım.
Sıcak sımsıcak duygulara tanışmıştım.

Gözlerini kısarak gülerken, bir elinle de dişlerini saklamaya çalışıyorsun.
Bir dişin hafif içe yatık ya ondanmış meğer.
Konuşuyoruz uzun uzun.
Tanımaya çalışıyoruz bir birimizi ama.
Sanki daha önce tanışıyormuşuz kadar yakınsın.
Kaç saat geçti Maldan cafe de biliyorum aslında.
Ama o kadar kısaydı ki tadına doyamadığım saatler.

Sonra sana soruyorum, daha doğrusu biz evlenelim diyorum.
Sende olur gibi bir şeyler mırıldanıyorsun.
O gün gerçekten benim için bayramdı.
Aradan yirmi yıl geçti birlikte paylaştığımız.
Ve beraber yaşlandığımız.
Balayılarımızın bitip, reçel aylarının sonsuza dek süreceği.
Birlik de bir ömür yaşamak.
Birlik de yaşlanmak ve birlik de ölmek.
Seni çok sevdim ve hep seveceğim.

Talip ACILIOĞLU 2012 İSTANBUL