DAYIM’A MEKTUP -6-

Güneş ile birlikte indim şehire,
Hemen öyle adresi bulamam Dayı.
Sel olmuş insanlar benzer nehire,
Aksa da kabıma dolamam Dayı.

Ramazan bilirdim, her kul yemede
Peşinden üstüne şükür demede,
Bebek değil bunlar gözü memede,
Ne zaman büyürler bilemem Dayı.

En büyük camisi iki buçuk saf,
Hâk nasıl edecek bizi böyle af,
Bu kadar şükürsüz bu kadar tuhaf
Isırgan otunu sulamam Dayı.

Tıkınma yerleri hınca hınç dolu,
Küfürün meğerse uzunmuş kolu,
Asfalt zannetmiştim çamurlu yolu,
Çukura düşüp de solamam Dayı.

Durulmaz burada döneyim geri,
Yok mu bu kentin bir yiğit eri,
Elimle İblis’e vermeden seri,
Uzaktan merhaba; gelemem Dayı.

İsmail Süklüm



Yiğenime Cevap

Gel sen tüm işleri eyle hep tehir
Çok acele köye dön git yiğenim
Senide yer yutar bu zalım şehir
Çok acele köye dön git yiğenim

Seni bekler seni kalede ki burç
İster kanat takıp havalarda uç
O açık memeye bakanda mı suç
Açanın hiç suçı yok mu yiğenim

Kimi benimsemiş Buda’yı Haç’ı
Bu yüzden orucu tutmaz bir kaçı
Milyonlar izliyor oynanan maçı
Şehirde yasalar başka yiğenim

Hadi durma bağır her yeri inlet
Pes etmez ki nefis denen o illet
Şehirde yaşıyor her türlü millet
Elbette camiler boştur yiğenim

Şehir karışıktır yapma hiç panik
İnsanlar kullanır burada bir nik
Köydeki sebzenin tümü organik
Çok acele köye dön git yiğenim

Çekilmez agırdır dertleri bir ton
Yeşillik kalmadı her taraf beton
Remzi der galiba geç düştü jeton
Çok acele köye dön git yiğenim

Not: bu şiiri yazmama vesile olan sayın
İsmail Süklüm beye sonsuz teşekkür ederim..