Dön bebeğim,
Sevgi pınarımıza dön,
Rüyalarında papatyalar verdiğim
Papatyaların en güzeli…
(26.06.2006)

Telefonda kızım mutluluk çığlıkları atıyordu…
“Babacığım, çok mutluyum!” diyordu…
“Nedir Kızım seni bu kadar mutlu eden?” diye sorduğumda;
“Rüyamda bana papatyalar verdin.” Dedi…
“O kadar mutlu oldum ki” dedi ve sonra da ses tonunu düşürüp, iyice duygusallaştırarak;
“Papatyalarını ömrüm boyunca saklayacağım babacım” dedi…

Kalan kısacık ömründe saklayabildi mi papatyalarımı bilemiyorum…
Ama o ses hiç kulağımdan gitmedi…
Bir süre sonra bilemediğim bir nedenle benimle görüşmeyi kesti.
Telefonlarımı açmadı, mesajlarıma cevap vermedi, şiirlerime yorum yazmadı.
Bazıları telefondaki bir sözüme kırılmış olduğunu söylediler…
Eşimin telefonundan ona ulaşarak son görüşmemde ise kendisi bana şunları söyledi;
“Hiç sana kırılabilir miyim babacığım! Bu halime üzülmeni istemiyorum.”

O öylesine ince ruhlu bir kızdı ki, amansız hastalığı ve çektiği acıları yanında babacığının üzülmemesini istiyordu.
Ama ben ona mesajlar göndererek moral vermeyi sürdürdüm…
Dualarımda yaşattım onu…
Ve halen dualarımda yaşıyor.

Sağlığında onun için en çok istediğim tekrar onun rüyalarına girebilmekti…
Rüyalarına tekrar girebilmek, ona dünyanın tüm papatyalarını, dahası gülleri laleleri verebilmek…
Ona sevgimi haykırabilmeyi çok istedim…


RÜYALARINA GİRMEK İSTİYORUM

Sana ulaşabilmek,
Sana sevgimi haykırabilmek,
Sana doyasıya sarılabilmek için
Rüyalarına girmek istiyorum…

Acılarını paylaşabilmek,
Yapabilirsem tüm acılarını alabilmek,
Senin yerine acı çekebilmek için,
Rüyalarına girmek istiyorum…

21.10.2005 tarihli bu şiirimi okuyup okumadığını da hiçbir zaman öğrenemedim…

(sürecek)

(25.06.2012)