Sahil boyundan eserken,yumuşacık Sabah yeli;
Tüm benliğimi kapladı,adeta bir duygu seli…

Biraz ötemdeydi Deniz,o vakur azametiyle…
“.Hadi,geeel,geel,geel ! ”,diyordu,şahane güzelliğiyle..

Sevgilinin kollarına,sanki atılırcasına,
Bir çırpıda ,koşup vardım,yüreğim çatlarcasına…

Ciğerlerimi dolduran,tuzlu İyot kokusuyla,
Şimdi,artık,başbaşaydım;pırıl-pırıl mavi suyla..

Issız-sessiz…Ayna gibi,sahilin bir köşesinde..
Mis kokulu Mimoza’nın ferahlatan gölgesinde..

Sıcacık kum’a uzandım..Öğle vakti Güneşinde,
Güneşin pırıltıları sakin denizin üstünde…

Gözlerinin ışıltısı,canlanırken gözlerimde,
İstedim ki çekip-gitsem ! TEKRAR DÖNMEMECESİNE.!.

Işıl-ışıl..Masmavi GÖK..Engüzeli Mavilerin,
GÖK’ün Mavisinden daha ışıltılıydı gözlerin…

Ufukta gün kaybolurken,başbaşaydım hayalinle,
Saçlarımı okşuyordun,yumuşacık ellerinle…

Işıltılar arasında,kemdimi Cennette sandım…
Martıların çığlığıyla hayallerimden uyandım…

Martının çığlıklarına içimden gelmedi kızmak,
Tek isteğim,gülyüzünü hatırlayıp,tekrar sızmak…

Şimdi esintili deniz..Mümkün değil sızıp-kalmak,
Kum da iyice soğudu,ne mümkün hayale dalmak..

Gene yalnız ! Gene sensiz !..Uçup-gitti hayallerım..
Daha demin saçlarımı okşuyor iken ellerin.
.
Yeni değil bu duygular..Sanki yıllanmış şaraptır…
Vazgeç artık deli gönül !..Yaşadıkların Seraptır !..

———-Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-
ÇUĞRA SAHİLİNDE -23.04.2007