Romanında, şehvani arzuları, ettin konu!
Bazen kat, kat soyundurdun, bazen giydirdin donu.
Düşünmedinmi? bu işin, nereye varır sonu!
Dedin at oynatırım ben, bu elde
Hiç demedin bura islami belde.

Böbürlenerek dedin! benim bu romanı yazan
İmanını, yaprak gibi, kuruttun. mevsim hazan!
Arasıra kış yaptın, üşütüp titrettin bazen.
Dedin at oynatırım ben bu yerde
Hiç demedin, düştüm şehevi derde.

Ana olan kadınlara dedin ateşli dişi
Dedin bu bu romanım emsalsiz, bulunmaz eşi
İnsanı çıldırtacak, bir sözle yaptın girişi.
Dedin at oynatırım ben bu elde
Hiç demedin bura islami belde.

Şeytan ile nefs ikilisine, ettin iştirak!
Ortağın ikili usta oldu, sen ise çırak.
Şeytanla nefsi besledin, imanın kaldı kurak.
Dedin at oynatırım ben bu yerde
Hiç demedin düştüm şehevi derde.

Neden bulunmuyor, seni durduracak bir merci,
olsaydı zaten çoktan, tutuklatırlardı gerçi,
Çıplak kadın resmiyle, süsledin dış ile içi.
Dedin at oynatırım ben bu elde
Hiç demedin kanun vardır bu yerde.

Dedin Elimdedir bu kuklaları oynatan ip
Kitabına birde ad verdin. Özgür yaşayan tip!
Şehvani yazılarla, gençliği ettin tahrip.
Dedin at oynatırım ben bu yerde
Hiç demedin ben düştüm sapık derde.*

EŞREF İNANÇ
ADAKASIMLI