Tefekkür gönlümün emrazlarını,
Lokman hekim gibi dertten kurtardı.
İbret kapısında dünle yarını,
Birleştiren gizli tılsımı vardı.

Fikir deryasında bin bir tehlike.
Kaptanı muhabbet ehli uyardı.
Düşünceye asla yapılmaz hile.
Hayalin ötesi gerçekler vardı.

Gülün açmasıyla mest olur bülbül.
Her bir açan güle şiir yazardı.
Özgür fikirlerde açar beyaz gül.
Fikirde beyazın saflığı vardı.

Çevreme bakındım her şeyde ibret.
Feryadı figanı gönül duyardı.
Gelen belalara kardeşim sabret.
Dünyada her zaman imtihan vardı.

Görevini yapar her yaratılan.
Varlık âleminde insan şımardı.
Ebede giderken edepsiz kalan,
Şerefi kaybeden adamlar vardı.

Muhabbet gönülde en yüce vakar,
Kedere sabretmek ruha tımardı.
Muhabbetsiz gönül her şeyden korkar.
Sevgi paylaştıran yürekler vardı.

Sona doğru giden yalan dünyada.
Gönüller hayale doğru koşardı.
Kiminin yüreği mermerdir, ya da.
Merhamet bilmeyen insanlar vardı.

13/12/2010 Yaşar TAŞKESEN