Yokluğun soğuk kış gecesi
Ümit ver, üzülme benim için.
Kor ateşlerdeyim inan sen yokken burda tek başıma
Sev sende deli gibi beni
Eğlenelim mutlu olalım her sevgili gibi
Leyla mecnun gibi sevelim birbirimizi

Yaşayan umutlarım ellerimde yok oluyor
Ağlasam bu dünyada kimse duymuyor
Gözlerimdeki yaşları silebilirmisin bilmiyorum ama
Mutluluk bu kadar mı zor olur
Umutsuzluk bu kadar mı acı verir bana
Rüyalarımdaki mutluluğa gidiyorum artık !

Çeşme aksa önümde, seni içerim
Ela gözlerin benim gözlerim yeşil
Luzümsün aşkım sen bana
İğne deliği kadar zorsun sen biliyorum
Kapılarım sana sonsuza kadar açık

Gerekiyorsan senin için ölürüm
Üzülme sen yeter ki
Rica etmene hiç gerekmez
Beklerim ben seni her zaman
Üzüm gibi salkımların varsa da
Zahidem’sin benim bunu unutma



Çok güzeldi şiir beğenerek okudum
Haz aldım okurken
Yüreğine kalemine sağlık
Selamlar üstadım