Bir yola çıkmışım gözüm kapalı giderim
Yanımda hiç kimse yok ağlıyorum ben
Karagözlü yarime bakıyorum çok havalı
dizlerim ağrıyor dermanım yok , ağlıyorum ben

Aşk-ı divan uğruna neden kendimi bitirdim
Sevgi duygu için benliğimi, kişiliğimi yitirdim
Karagözlüm için çok süründüm ne işlere giriştim
Sevgilim yanımda yok, hıçkıra hıçkıra ağlıyorum ben

Gonca gonca güller açar gönül bahçemde
Büyük bir acı yaşıyorum duygusal yüreğimde
Ağlamaktan yaş kalmadı kücük gözlerimde
Seni çok sevdim karagözlüm ağlıyorum ben

Böyle seven bulamazsın bu kocaman evrende
Benim yüreğim hep senin yüreğinin üstünde
Ben sana ölümüne aşığım gözlerim hep üstünde
Üstüne titrerken gittin sen karagözlüm ağlıyorum ben

Yollarım hep sana doğru gidiyor oldu,
Aşklar,sevgiler neden artık böyle oldu,
Benim kalbim sevdiğini buldu,
Üstüne titrerken gittin sen karagözlüm ağlıyorum ben

Gözlerim yalnız seni ve seni arar oldu,
Hayallerim mazi ile nedense kayboldu,
Bilal Yılmaz aşkları,sevgiyi sende buldu,
Üstüne titrerken gittin sen karagözlüm ağlıyorum ben


Şiirime o güzel sesleriyle düet yapan Değerli kardeşlerim
sevdalinko (sevda) ve Kalemi kırık mehmet (Mehmet AKÜZÜM)’e teşekkür ediyorum.


Algılar farklı, beklentiler farklı sevdalardan,
Birlikte girilir, bazen yalnız çıkılır o yoldan.
Bir tepkidir ağlamak, bir tesellidir ya sabır,
Keman sesinde gölgeler geçer sayfalardan.
Düşünür durursun yıllarca, böyle mi olacaktı,
Şen duyguları bir hayal, bir de hatıralar bulacaktı.
Sazlar hancı, sözler yalancı neylersin arkadaş,
Dümensiz kabuğun özlemi limanlara saklandı. 08.07.2012-Ahmet BOZTAŞ




Duygusal sair
Bilal YILMAZ