1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
952
Okunma
Sanki aynı havayı soluyoruz, neredesin ki?
Hiç duymadığım sesini işitir gibiyim.
Her an yanı başımdaydın değil mi,
her an yakınımda bir yerlerde?
Ve hayalindi değil mi o gördüğüm gözler?
Meğer günlerdir sayıklayarak yalnızlığa uyanırmışım kan ter içinde.
Yokluğunun acısından kaçıp, sana sığınmakmış tek amaç!
Ama nerden bilebilirdim ki, bülbül gül’ü hiç göremezmiş gün doğumunda…
Nasıl bir sancıydın beynimin içinde anlayamadım.
Bir hastalık olsan biterdin elbet, elbette bitecektin.
Ama tesiri büyük olurmuş ilk sancıların.
Seni mutlu görmeyi umuyorum yarınlarda.
Ama tekrar karşılaşmayı değil.
Eğer ki tekrar karşılaşmalar umulsaydı hayattan,
ne gereği vardı böyle vaktinden önce gitmelerin?
Gunay Akturk
www.gunayakturk.com
5.0
100% (1)
Cevap Yaz