Giyersin üzerine güzel bir urba,
Koşarsın doğudan, hızla garka,
Amel işlemeden dolar mı torba,
İtibarın elbise mi kalacak canda..

Bulursun itibar görünüşte elbiseyle,
Asıl olan elbisen değil giyilen bedende,
Vicdan, nefsin düzelecek mi elbisenle,
İtibar asıl elbisede değil kalp güzellinde..

Kaportan düzgün olsa sence ne olur,
Ahrete göçünce kaportamı sorulur,
Her beden ölünce teneşirde soyulur,
Ruh güzelliğin varsa o itibar bulur..

Elbisen dünyada ağa bey dedirtir,
İç değil dış bedeni güzelleştirmektir.
Dışın güzel, için kötü bu ne demektir.
Eşeği de giydirsen eşek yine eşektir.

Özünle dilin söylemeli güzel olanları,
İncelemek lazım eskiden yaşananları,
İlmiyle yükselmiş görürüm itibarları,
Hürmet elbiseye değil gönül bağları..

Bir nefestir sadece alıp verdiği,
Moda deyip her şeyi giydirdiği,
Bilmeden hayâ perdesini sildiği,
Sadece bedenindir çıkarıp giydiği..

Belki kızarlar dediğime bazıları,
Açık kalıp aşikâr mı olsun hayâları,
Elbise giyerek bulunan bu itibarları,
Altında olsa değer bulmaz yaptıkları..

Zira giyinmek farzdır bizim dinimizde,
İtibar elbiseyle değil olmalı kalbimizde,
Üç günlük dünyadan göçüp gittiğimizde,
İtibar orda olmalı olmamalı nefsimizde..