Rüzgâr aldım koynuma, buralardan kaçıyorum. Bana yağmuru anlatma, gecelerin nemini gizliyorum.

Hangi yıldızın kapısını çaldıysam bir seni buldum, ıssız yıldızlardan selam getirip gecenin sofrasına oturdum. Yine bir ben kaçıyor, tutun a dostlar, benden. Eli kalbinde bir kelebeğin son gecesinde kanatlarından öptüm, o okusun bu gecenin türküsünü. Rüzgârıma katsın nefesini.

...Kağıtlar bilir, kalemim bilir...

‎...Ben susarım, paramparça ettiğim dudaklarım bilir...

Yine şiirlerimi erik ağacıma okurum, her bir yaprak yâri bilir.

Unutulmuş bir savaşın tarihiyim, kimse yazmadı kan rengi ırmaklarımı. Bir gül düştü koynuma, rüzgâr koydum adını. Hiçbir kalenin burcu inlemedi son neferin nefesinde, hiçbir kitap yazmadı.Dövüşenler düştüler, kalanların sevdalarında türküler tüttü. Bildiler.

En büyük savaşın meydanı, bir güvercinin vurgunu, bir sokak kedisinin gördüğü son çiçeğim. Daha elimi atmadan kan kuşanmış kılıcım.