beni hangi yaprak büyüttü anne
yeşil miydi sonbahar sarısı mıydı dokunuşu öpüşü
hangisi emzirdi ki aşk ne zaman gelse
dizlerimin bağına firar yazıyor bağışıklığım
madalyon gibi asılı kalıyor aldığım her darbenin izi
neden kurumuyor onca yangına rağmen düş yoksunu ıslaklığım










kalp bilir dedi söz
nefesi sahiplenen dönüşen kan veren can olan odur
her odacığında bin yıllık aşkların hikayesini üfleyen nefesler durur
git ona sor çal kapısını
duysun yalnızlığının ilahi seslere bile zulmeden huzursuz haykırışını
bir terk edilişin ardındaki tüm kırılmaların
hangi dağları yıktığını
hangi mısraları doğurduğunu
göbek bağını kesmiş süt anne gibi bilir
seni özünden öldürür sözünden diriltir
lakin başını önüne eğme zavallı durma hanesinde
görünsün gözlerinin ferini yurt edinmiş mecnundan kalma fersiz kir









beni hangi aşk öldürdü anne
mezarsız ölüler gibi susarak
gömülmüş diriler gibi kusarak
üzerime yaşamı yığıyor zaman
taşıyamıyorum zerreciğini bile
aklımın ufkunda geziniyorum
önü arkası başı sonu çile
ademden kalma bir mezar bulmalı artık
acıya bulaşmadan sığınmalı içine

beni hangi su ıslattı anne
sor ona gelir mi buhar olup uçmadan
yeniden dirilmek için aşkın cehennemine














..............................z.ersoy