Gözlerini düşünüyorum da,
gözlerin;
yeşil elmaları bilir misin?
ondan daha lezzetli,
ondan daha yeşildir.
Yahut
gözlerin;
Fethiyen’in
ölü denizinden
daha mavi,
daha serindir.
Belki, başka bir ihtimal,
gözlerin,
gece siyahıdır.
Ve belki bu sayede
ben
siyahı sevebilirim.

Sonra ellerin;
Eskişehir’in ayazında,
yahut rüzgarında Sinop’un;
en sıcak memleketlerin,
en güzel sahilleri gibidir.
öyle huzur verir,
öyle ısıtır içimi
ellerin.

Düşünüyorum da;
en sevdiğin renk,
en sevdiğin film,
çocukluğun,
aşkların,
kırgınlıkların,
pişmanlıkların,
düşünüyorum da;
alerjin var mıdır
çiçeğe ?
Ne çok şey var,
bilmek istediğim.
Ne çok şey bilmiyorum
hakkında.

Bilsen,
bilememek ne acı.
Ne çekilmez ızdırap böyle.
Adın, yüzün;
ne büyük bir karanlık,
aydınlığının içinde.
Yokluğun ne büyük
bir boşluk,
varlığın ne büyük
bir şüphe...

Merak ediyorum.
O kadar çok şey var ki...
En çok
ama en çok
merak ediyorum da,
ben yazarken bu satırları
sana,
eğer bir yerlerdeysen,
her neresiyse orası;
hiç merak ediyor musun
sen de,
benim gibi ?...

TurhanKoç