mahpus böyle altı okka koymadı bana
alt tarafı dört duvar bir demir kapı
biraz keder yaşanmamış günlere dair
biraz öfke ama mutlaka umut
hepsi bu kadar
şimdi bir tanem
diyarbekir’deyim sevdalısı olduğum
ezbere bildiğim sokaklarını
doyulmaz gecelerini yudumladığım
memleketimdeyim
bil ki
başım fena halde belada
kilitlenmiş kapıları surların tek tek
yedi kardeş burcu yedi amansız ejder
gelmiş üstüme
de ki
mahşer gününde
yapayalnızım koca şehirde
boğulmak üzereyim elim kolum tutmuyor
...
adını kazıdığım taş
bilirsin
ben u sen’de mardin kapı’da
başında türküler okuduğum seni anlattığım
binlerce yıllık dost
o bile eskidi
çatladı çatlayacak hasretimden
...
serde erkeklik var tamam
kabul töre izin vermiyor
ama
kara yazmalım yüzü gülmezim
dün gece sabaha dek ağladım
gözyaşlarım sel oldu aktı dicle’ye
kapımda canım yasemen
saksıda hercai menekşe
bir de diyarbekir kalesi şahidimdir
tarifi yok hasretlerdeyim

mehmet fikret