0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1162
Okunma
Ruhsuzluk bu,
Her anı sarhoş gibi,
Durup dinlenmeden
Bakıpta göremeden
Uzun bir sessizlikle ruhsuzluk bu
Aldığın nefeste,
Eskiyen vücut kafesinde
Her anı boş geçen,
Nereye böyle
Bir durursun,
Ben buradan geldim dersin,
Fakat arkanı dönüp,
Manzaraya bakınca
’ Salla’ dersin
Ruhsuzluk bu
Fakat,
Yanarken ruhsuzlaşamayacaksın,
Ruhsuzluk bu
Şimdi boş oturuyorken,
Bugün ne yaptım demeden
Sessizce usul usul
Her nefeste sönüyorken
Bir baksana kendine
Ruhsuzluk mu bu
Bebektin çoçuk oldun
Sonra koça insan oldun
Sonra öldün toprak oldun
Sorarım ne yapıyorsun şimdi?
Fısıltıyla ruhsuzluk bu
Not: Benim yaptığım ruhsuzluk, bir ruhsuzun ruhu olanlara çağrısıdır.
