Hatıran birtek Beyaz GÜL,iki tanecik SAÇ TELİ’n ;
Havuzbaşında gözgöze,elimi yakardı elin !..

Sevda çiçeği açardı,kızarırdı güzel yüz’ün…
Ayrılık saati vurur !.Bizi kaplardı bir hüzün !..

Heyecan,mutluluk derken,yaman olurdu ayrılış !..
Yüreklerimizi yakan hıçkırık,acı haykırış !..

Umutla yaşanan yıllar…Nekadar olsa da acı;
Zamana yaydık sevdayı..Dedik zamandır ilâcı..

Hasretle yanarken beden,ruhun azabı başkaydı !..
Kader’e değil isyanım..Yokolan temiz AŞK’a ydı…

Ne tükenip-geçen yıllar ne de ilâç oldu Zaman;
Belimizi kırdı FELEK !..Vermedi bir tek gün aman !..

Beyaz GÜL koydum kabrine..Gözyaşlarımla sulayıp ;
Cennet diledim ALLAH’dan,dualarımı yollayıp…

Daha nice yanar yürek,bu gönül,bu ten, bilinmez !..
ARŞ’a yükselse feryadım ! AŞK’ın kalbimden silinmez !..

Mehmet Cemalettin Bayhan-ERDEK-11.06.2012