Çok mu zor insanları mutlu edebilmek?
Ufacık bir umut ışığı verebilmek?
Zor olan hayat şartlarını daha da güçleştir durma!.
İşte tek suçumuz bu; herkese güvenmek...

Bir kandil yakıyorsun, görmüyorlar,
Havai fişekler atıyorsun, harika gösteri diyorlar,
Aslında zaman hep boşa akıyor, görmüyorlar,
İşte tek suçumuz bu; herkese güvenmek...

Birgün...
Bir gün bu hayat bitecek,
Geriye baktığımızda ne var gerçek? Ne hazırlamışız bilsek?
İnsanlar yaptıklarıyla anılacak,
İşte tek suçumuz bu; herkese güvenmek...

Nasılda acımadan yıkabiliyorlar dünyamızı,
Hep kendileri haklı, tek gerçek kendi duyguları,
Biz gariplerin hiç mi gülmeyecek yüzü?
İşte tek suçumuz bu; herkese güvenmek...

Ben bir insanım, yanılırımda, şaşırırımda,
Hatalarım olsa da, olmasa da,
Her sevginin sonunda ihanet’e uğrasak da,
İşte tek suçumuz bu; herkese güvenmek...

Söz verirler, sanki herşeyi yaparlar senin için,
Ufacık bir hatanızda, silkeleyip atarlar acımadan,
Yıldızları bile kırptırırlar, ömrüm derler,
İşte tek suçumuz bu; herkese güvenmek...