Sakin bir gecede
elimde bir bardak çay
Masada üçbeş kağıt,
bir kalem,bir paket sigara
Dalıp gitmiştim
camdan baktığım şehrin ışıklarına
Aniden yazılmamış,
anne karnında dogmayı bekleyen
bir şiir seslendi bana
‘’Yaz beni al kalemi eline ,
dogur içimdeki satırları ,
Görmek istiyorum
aşkla yoğrulmuş dizelerimle ay ışığını
Daralıyorum ,
boğulacak gibi oluyorum,
nefessizim
Haydi çabuk tut elini……..’’dedi
Aldım o an kalemi elime
yazdıkça şiir büyüyordu içimde
Zordu bir şiiri doğurtmak,
acıyla karışık,mutluluğa eş
Kan ter içinde kaldık ikimizde,
terledi dizeler boncuk boncuk
Yazdıkça yol alıyordu ,
başını çıkarıyordu geceye,
Zorlu dakikalardan sonra,
Narına yanmış bir sevdanın
şiiri dogmuştu nihayet..
Açtı gözlerini güldü ,
yüzüme baktı şehla şehla
Kucakladım onu ,
götürdüm cam kenarına
Gösterdim ay ışıgı sevdasını ona,
O an bir yıldız kaydı gökyüzünden
Bir dilek tut dedim,tuttu….dedi ki
‘’şiir insanın içindedir…
içindeki şiiri hiçbir zaman kaybetme’’ ……….ŞAİRE ARZU GÜNAL/25.6.2012