Yaşanan aşkın ömrü kısa kaldı geceden
Gönlün her isyanında sen dedim yokluğunda
Sorgular başladıkça aşkı veren Yüce’den
Bu aşkın tek kefili ben dedim yokluğunda

Ey benim yüreğime aşk sunan gönül eşi
Söndürme hayalimi aydınlatan güneşi
Hasrettir bu sevdanın hiç sönmeyen ateşi
Gönlüme cayır cayır yan dedim yokluğunda

Uzaklara baktıkça gözümde büyür resmin
Dilimde gece gündüz pelesenk olmuş ismin
Geceleri koynumda kıvrılıp yatar cismin
Ben senin cemaline can dedim yokluğunda

Çırpınıp duruyoruz gurbet denen dalyanda
Korkuyorum yüreğin kalır diye nisyanda
Ne biçim hasretlik bu, ben asi, sen isyanda
Bundan sonra hasretlik son dedim yokluğunda

Bilirim, sensiz geçen gecenin sabahı yok
Bilirim, bu sevdada kalplerin günahı yok
Bilirim, yaralanmış yüreğin iflahı yok
Ufukta her çizgiye tan dedim yokluğunda

Yüzünden eksilmeyen gülüşün tarzdır bana
Vuslat için söylenen her sözün farzdır bana
Yüreğimden dökülen arzular arzdır bana
Canana doya doya kan dedim yokluğunda

Bulutlar perde olur her gece hilalime
İstemem, el değmesin gurbette helalime
Coşari der selamın ilaçtır melalime
An be an varlığımı an dedim yokluğunda

02.06.2012/Samsun

İbrahim COŞAR