Okul tatil oldu,evde ekmek yok,
Hasan karar verdi,simit satmaya.
Azimliydi çünkü,evde nüfus çok,
Anaya kardeşe destek olmaya.

Babasız kalmıştı,öksüzdü,yetim,
Yoksulluk bel bükmüş,zamane zalim.
Bir ekmek içinse ,bunca eziyet,
Anaya kardeşe helaldir ekmek.

İçinden ah çekti,tatil bitmesin,
Satmam gerekiyor,simitler bitsin.
Sokaklara daldı,biraz çekindi,
Anaya kardeşe,belli etmedi.

Simidim çok taze,değirmen unu,
Gevrektir,tazedir,kaynaktır suyu!
Şarkıyla,türküyle ağıtlar yaktı,
Anaya kardeşe hiç anlatmadı..

Yolunu bekledi ana sevgiyle,
Oğluna sarıldı,çekti göğsüne.
Bir ekmek almıştı,birazda peynir,
Anaya kardeşe açlık vız gelir.

Kuru üç beş zeytin,koydu tabağa,
Allaha şükredip,girdi yatağa.
Uyandı erkenden işe koyuldu,
Anaya kardeşe bir umut oldu.

Günlerden bir gündü hızlı giderken,
Bir araba çarptı,simit satarken.
Dizi kanıyordu,kalktı ayağa,
Simitler başladı,kan ağlamaya..



Yüreğine kalemine sağlık üstadım
cevremizde okadar çok ki bunlardan
Şiirir beğeniyle okudum kalemine sağlık
Ama final hüzün doluydu, keşke olmasaydı....
saygılar selamlar

İçimizden birisiydi hasan,
Küçük kalbi evi için atan.

Tebrik ederim saygılarımla.

Evet, her gün gördüümüz ama umursamadığımız böyle ne kadar çocuk var çevremizde;
üstadım sosyal ve insani değeri yüksek ve önemsenmesi gereken bir konuda nefis ve içli bir anlatım okudum o güzel yüreğinizden; Allah razı olsun...
Kalbi selam ve saygılarımla...