0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1274
Okunma
Ey acımın sebebi olan aşk
Hüznümün içinde büyüdün hep
Ay ışığında çoğalan yakamozlar gibi
İçimde parlıyorsun durmadan
Hüzünlendikçe bu yürek…
Nesin sen?
Kimsin?
Karanlığıma sönmüş ışık mısın?
Yoksa bu matem içinde yaşadığım
Mutluluğumun burukluğumu! ...
Ey acımın tatlı sebebi
Sen bitir son bulsun bu hüzün
Medet ummam gayrı hiç kimseden bilesin
Sana dahi bu son ikazım
Ya gel sahip ol içimdeki fetih ettiğin saraya
Ya da gelmiyorsun madem
Enkaz bırakma arkandan
Bir kibrit çak köküne
Ah bile dersen bil ki adisiyim bu cümle cihanın…
OnaltıHaziranİkibinonikiYüksekova
Faruk Fahrettin ÖZCANAN
