Gün ışığı gülümser sinesinde her sabah.
Itırlı zamanlara naz iner yavaş yavaş.
Billurdan hayallerin suyla bestesi gümrah.
Ateşin rüyasında betimlenmez bir telaş.


Sükut kıvılcımları yağmura hasret yaşar.
Çiy düşer gönüllere gül yaprağı misali.
Hüzün yüklü bulutlar denizler çöller aşar.
Katresinde saklar çay buğu buğu visali.


Bir vedaın düşünde nice firkat sararır.
Berrak bakışlarıyla gönle yağar gül misal.
Gidişiyle dil yanar ve ufuklar kararır.
İpekten mevsimlerde anlatılır bu masal.


Naz bestesi çalınır demliğin hayalinde.
İbrişim kelimeler su özünde yeşerir.
Çözülür Leyla saçı Mecnun’un aşk ilinde.
Aşka adanmış yürek şeker yerine erir.


Gökkuşağı renginde naza özgüdür ahenk.
Çaydanlıkla semaver hüzün kolunda sırma.
Demlik ile bardağın buluşmasında haz renk.
Özenle dök bardağa çayın hatrını kırma.
Ankara, 13.06.2012 İ.K