Yetim ve öksüz olmak ne zordu kim bilir efendim,
Kimsesiz kaldığında çok mu ağladın,
Akınca toprağa rahmet deryası gözlerin,
Kainat yas tuttu ahvaline,
Meleklerin yüreğini dağladın.

Amine’nin emanetiydin Efendim Ben-i Haşime
Mekke’nin gözbebeği ve emanetlerin en güzeli,
Öyle bir emindi ki herkes senden
Sarsılmaz ve bir o kadar ezeli

Sen Aşk’ına kavuşunca Efendim
Şefkatinden mahrum kaldı sevgililerin,
Sahaben âmâ kaldı, ümmetinse biçare,
Ancak sana kavuşursak Alem-i Berzah’ta
O vakit şifa bulur onulmaz yare


Adaletin simgesiydin efendim bahtiyar ömrünce
Ömer ise senin en güzel eserin
Beşer buhranda, şuurlar lakayt, vicdanlar terazisiz
Gönüllerde kanayan yara sanıldığından da derin

Miracını miracımız, secden en latif mekanımız Efendim
Gözbebeğim dediğin namazına vakıf olamadık
Bizi anla, bizi şefaatinden mahrum etme Efendim
Belki çok gayret edenimiz oldu ; lakin yine de
Sana layık bir ümmet olamadık