Kendi halindeydi önce, seni görünce coştu
Kanatları sevda yüklü kuşlar uçurdu gönlüm
O pervaneydi sen ateş her daim sana koştu
Belki beni sever diye hayâller kurdu gönlüm

Öyle her güzele güller, menekşeler dermez di
Esasında tövbeliydi, aşka meyil vermez di
Hep gizlerdi sevdasını, orta yere sermez di
Yıkmayı bir sen başardın aşılmaz surdu gönlüm

Bir pınardı sessiz sakin akardı, çağlamazdı
Hiç kimseye güvenemez, asla bel bağlamazdı
Ne dert bilirdi ne keder, gülerdi ağlamazdı
Bak senin yüzünden şimdi çileler yurdu gönlüm

Hep doğrulardan yanaydı, sevmezdi hiç yalanı
Kıramaz buyur ederdi kapısını çalanı
İnan hiç hak etmemişti yaptığın bu talanı
Etrafını aydınlatan parlak bir nurdu gönlüm

Gittiği her yere mutlak sevgisini taşırdı
Ah bu senin sevdan yok mu denizleri aşırdı
Dümensiz bir gemi gibi rotasını şaşırdı
En sonunda olan oldu karaya vurdu gönlüm

Sen o kadar zalimsin ki bilmedin gönül hatır
Sanki `sev`dememişim de demişim`hançer batır`
Eline kalem verseler yazamazdı bir satır
Gel gör ki sevdandan sonra şiire durdu gönlüm

03.11.2007