Donuklaşmış aynada
kendi kendimi seyrettim uzun uzun
Karşımda
Umutsuzluğa sürükleyen bir suret
Çok gidip geldim anılar seferinden
Sessizliğin sesini dinledim
Gitme dedim
Fısıltıyla dökülmüştü dudaklarımdan
Sen
Dinlemeden gittin.

Her gece gözlerim kararır
kendi yazdıklarımı unutacak kadar.
Bir uğultunun içine giriyorum dönersin diye
Beklerken hasat mevsiminin sonuda geldi
Oysa
içimi ısıtan
Sımsıcak bir güneş vardı gözlerinde
Gel desem...

Bu sabah
Rüzgar hışırdıyarak ağaçları yalarken
Yağmur
Raks eder titreyen yapraklarla.
Akıp giden damlacıklar
Sol göğsüme bir damla
ufak dokunuşla
Tenime uyandırdığı histen mutluydum
suyun üzerinde
Duyguların tüm çıplaklığıyla
Bu dokunuş
Beni sessiz kalmış hislerin ötesine zorluyor

Umutla
Sana
Gel
Desem!..

Hala
gözlerimin içine hiç kimse bakmıyor
senin gibi
Kalbimdeki sevgi yıldızları
Senin için gökte sevgiyle dönerler,
Yalnızım
Gerçekten çok yalnızım
Gel desem.

Yine
Şafak yeni söküyor
Rüzgar hafif ve hür
Ben gibi
Ve
ben
Artık
başaklardaki rüzgarın sesini çok seveceğim
Çünkü
Sensiz tomurcuklanacak
Bir ilkbaharım artık yok benim
Sana
Gel desem !..

Esin çevikoğlu