Bir kuştum sem(a)da
Kimi zaman bir gönle konardım
Kimi zaman mazlumun gözyaşlarını tadardım


Ekmek kırıntısı için bir (b)acaya konardım
Tütmek ne kelime bir kibritlik ateş yok bile


Mevsim mevsim göç e(d)erdim
Sıcak gönülleri severdim
Başında kavak yelleri esenleri pek sevmezdim
Dağları boran olm(u)ş karlı tellere konar seyrederdim



Denizlerde ma(r)tı olur
Balıkçıla(r)a kalfa olur
Dertleri dertlere döker
Kar(a)dan denizlere serperdim


Semadan bakardım insanlara
(H)epsinin başı okşanası yetimler
Yüreklerdeki boşluğu maddeyle g(i)derirler


Bir or(m)ana sığınırdım kimi zaman
Tüm vahşeti görürdüm o an
Dayanılmaz olunca kaçardım
(K)alplerdeki vahşet beni
Bende onları boğardım


Hep bir kavg(a)
Hergün bi(r) dava
(A)dam çok dünyada
Adamlarda vurulur gün olunca


Vur emri geldi
Yüreğime isabet etti


Yiğit( koç) lar gibi
Zaman kapısından ecel atına binip gitti



Abdurrahim Karakoç anısına....Unutulmaz ustaya