İnsan ayrılıklarda anlıyor,
Eskileri,beraber mutlu geçen,
Yılların,zamanların kıymetini,
Gittiğinde,evimizin bomboş olduğunda,
Her yerde kokunu,seni hissettiğimde,
Kahroluyorum,yumrukluyorum duvarları,
Sokaklarda sarhoş misali gezmelerim,
Karanlıklarda bile zifiri oluyor Yıldızlar,
Gündüzleri sensizlik karanlık oluyor,
Ağlıyorum hep sensizliğe.

Gözlerim kan çanağına döndü yoksun,
Nerde sıcaklığın,gülmelerin hani nerde,
Gittiğinden beri hıçkırırcasına ağlıyorum.

Dön bir tanem o kadar pişmanım,
Bir an olsun mutlu günlerimizi hatırla.

Her defasında gururla söylediğim,
Aşkım,seni çok çok seviyorum,
Olmuyor,canım hadi dön artık.

Pişman olmuş eşşek kadar yalnızım,
Yolunu gözlüyorum.

Kapımızı tıklamadan gir içeriye,
Gör bak halimi derbederliğimi,
Sana susamışım her yerlerde arıyorum,
Özürler diliyorum,bekliyorum.

Biliyorum sende ağlıyorsun,
Sensiz bırakma,yollarını gözlüyorum.

Ağlasan ne çare,haklısın diyorum,
Göz yaşlarımla beni mezara koyma,
Son bir kez olsun yüzünü göreyim,
Af etme istersen,gelme,ama bana,
Sevdiğini bir kez olsun söyle,
Bir tanem,canım,ciğerim,aşkım,
Yokluluğuna sensizliğe ağlıyorum,
Seni,sen olmasan da,ölünceye kadar,
Hep seveceğim ve seviyorum da.

Sami ARLAN...