Bu yüce vatanı, kimler kurtardı?

Halkımın silkinip, erken uyanıp
Ata’yı, Samsun’da, görüşü kurtardı
Yıkılan duvar var, omuz dayanıp
Anamın ciğerin, örüşü kurtardı

Bir Mehmet yaralı, yaşasın diye
İsterse yoluna, döşesin diye
Çıkmazsa vurulmaz, kaşesin diye
Anamın bağrını, yarışı kurtardı

Ümitler bulanık, her yer toz iken
O gün bir ümidin, Samsun’dan çıkıp
Kader bayrağını, Sivas’a dikip
Ülkeyi bir boydan, sarışı kurtardı

Rus Çarı Doğu’dan, girecek diye
Namusa ellerin, sürecek diye
Makûs kaderler, sürecek diye
Nenemin düşmanı, serişi kurtardı

Askerden dönen, şanlı askerin
Çoluk çocuk, evde, ağıt tutarken
Taşlı tencereden, lokma yutarken
Atını sipere, sürüşü kurtardı

Namusa uzanan, elleri görüp
Kanlar püskürten, dilleri görüp
Esaret sancılı, yılları görüp
Sütçü İmamların, duruşu kurtardı

Silah kalmayınca, hiç üzülmeyip
Ayşe, Fatmaların, taş elleriyle
Fatihten miras ter, emelleriyle
Düşmana şamarı, vuruşu kurtardı

Vatanın kutsaldır, iman ederek
Ana, bacı ,dede, aman ederek
Allah’a bağını, güm an ederek
Kalplerin imana, erişi kurtardı

Hürü, Kiraz,Eşe, genç kız Neşe’min
Resul’den boyalı, kutlu Ayşe’min
Sarık, cübbe, keçe, hatta poşemin
Canını vatana, verişi kurtardı

Ahmet Muhtar yürür, koşalım diye
Zulümler zulmünü, aşalım diye
Allah’u Ekberle, coşalım diye
Milletin tarihle, yarışı kurtardı

Ölmekse vatana, ne büyük erek
Gerekse sana da, bana da gerek
Resul kucak açmış, bekler görerek
Milletin kolunu, gerişi kurtardı