Şiirden her kayan yıldızla, benim
İçimden bir hülya eksilir yine
Üşür usul usul titrerken tenim
Kanar şerha şerha bu gamla sine


Vefatını büyük bir teessürle öğrendiğim kıymetli şair ve fikir insanı Abdurrahim Karakoç’a Allahtan rahmet ve yakınlarına Sabrı Cemil diliyorum.

şiirleri öyle leziz ve besleyici bir insandı ki birini diğerinden ayırmak mümkün değildir. Ben bir tanesini paylaşmak isterim.


ANADOLU SEVGİSİ

Sen bizim dağları bilmezsin gülüm,
Hele boz dumanlar çekilsin de gör.
Her haftası bayram, her günü düğün,
Hele yaylalara çıkılsın da gör.

Bilmezsin ovalar nasıldır bizde;
Kağnılar yollarda, yoncalar dizde...
Saydıklarım damla değil denizde,
Hele bir ekinler ekilsin de gör.

Görmedin sen bizim mavi suları,
Karlar eriyince kırar yuları...
Köpük olur beyaz, sel olur sarı;
Hele taştan taşa dökülsün de gör.

Sen bizim köyleri görmedin ki hiç,
Yolları toz, çamur, evleri kerpiç.
O kirli kabukta, o en temiz iç;
Hele bir yakından bakılsın da gör.

Anlamaz, bilmezsin sen bizim halkı,
Sevgiyi bulasın, yakına gel ki...
Kalıplar gerçeği göstermez belki
Gönül perdeleri sökülsün de gör