Kinini döktürürken şafak,
Seher vakitlerinde.
Yüreğimde bitmeyen bir acı
Gün, ağarır içimde
Geçmişten geleceğe
Kara sevdaların ilacı,
Bir tarafta ağaran şafak.
Teselli verirdi yüreklere,
Semadaki bulutlar.
Hasret kalmışlara,
Ve aşka dalmışlara…

Sonra…
Derin bir hüzün,
Yürekleri dağlayan,
Yıllar yılı ağlayan
Nice gözler var ki,
Güneşi beklerken,
Hicrandan bunalmış,
Yüreklerin feryadı.
Ve semaya bakarken
Sebepsizce ağlayan.

Sen ağlama gülüm..
Sen üzülme artık,
Bitecektir elbet…
Bu zulüm.
Bu kin.
Bu çile.
Şafak atarken girdiğimiz,
Yüreklerde sönen heyecan,
Ve güne sıçrayan kan

Sinelerde bilinmeyen,
Sonsuz bir hafakan,.
Yükselme ruhuydu belki,
Kulaklarda sedalayan.

Bırak anlamasınlar…
Zümrütten tahtını,
Bilmesinler değerini
Ve gönlümüzdeki yerini
Bilmem ki kaç senedir,
Yollarda yürümekteyiz.
Giderken adım adım
Eşyanın içinde yaşayan
Ruhlarda sonsuz bir hafakan
Sen ağlama artık
Ağlama ne olur…
Yüreklerde sonsuz hatıran
Gönüllerde ve dimağlarda
Bitmez birtürlü sevdan…