1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1600
Okunma
otobüse bindiğinde,
sen aglarken,
ben aglarken,
gidişinin kahrı oturdu yüreğime,
yutkundum,
nutkum tutuldu,
bir tuhaf oldum.
hareket etmeden otobüs,
sana koştum,
sarıldık,
sarıldın,
sarıldım.
kokunu son defa çektim içime.
doyamadım,
gözyaşlarımız sel oldu.
sende oldu mu bilmiyorum ama,
böğrüme acaip bir hançer saplandı.
bil ki,
senden sonra
iki saat agzımdan bir cümle çıkmadı,
konuşamadım,
bir titreme oturdu her yanıma.
ne olur mesafe de olsa,
kokundan eksik etme beni...
not:bu şiir kurgudur.
CEMAL KAYA
Cevap Yaz