çorak toprağın içinde dalyan gibi çocuk,,
sözü özü birdi, gözü kara mertti
kimi sevse kime yanaşsa ellerin di,
kime söz söylese dili mühürlendi
ayakları zincirlendi
ruhu kırpaçlandı

kaldı ortada
bir karanfil dalı gibi susuz ve çıplak
yorgun
dargın
ilk günkü gibi kalp çarpıntısı
dağın yamacına vumuş
ezilmiş aşk yolunda
bileylenmiş emek yolunda
sakağın en başında
sövülmüş ilagal yürüyüşte
bayrak gibi dim dik
hürriyet yolunda
ömür değirmeni döndü
saçı aklar vurdu
acı içti gün ile boğuştu ,
kah güneşe koştu kah zamanı bölüştü
ekmeğe katık oldu
kızgın leş ile tanıştı
yakasına yapıştı
zincire vuruldu
töğbe bozdu kavganın şahında vuruştu
her şeyi yaşadı da
kahbeyi bir anlamadı,

hayata gülüp geçti
sevgi ekti kahır biçti
toprak oldu susuz kaldı
çiçek oldu kavruldu yandı
akıllı oldu
fişlendi
deli oldu ködesi buldu
el gibi dövdüler
başını eğmedi
herşeyin bir çaresi var sandı kefene çare bulamadı
belkide bu yüzden adamdı

irfan kökten

05/06/2012