.....adını ezber etmek dine duyulan maneviyat gibi....her sabah kapıyı açarken kapatırken çekilen besmele kadar anlam ve güç katan kimliğin sonra...üstümden çıkarıp attığım yada vazgeçtığım neredeyse adımın anlamını taşımaktan yorulmak üzereyken o denize atlamayı göze alan sen!!!boğulmak üzereyken derin sularda....beni sığ kıyılara çektin...güneşi tekrar görebilmem için...mavinin bukadar anlamlı....ve bukadar ferahlatan olduğunu...derin bir nefes gibi içime solumaktan bıkmayan sen....hangi aklın ürünüsün...hangi kuytuda saklandın şimdiye kadar...neden çıkmadın....taşıyabileceğimden daha fazla havayı ciğerlerime nufus ettırmen...ne olur ne olmaz ...diye...ıhtıyacım olur dıye sen yanımda degılken...sanki camdan bir kadını dokunsan kırılacak mış korkusuyla dokunurken pamuklara sarar gibi beslemen varlığımı....işte bütün bunların hammaddesı sensın...seni sevmeyi ezber edıyorum...manevıyatımı unutmuşken çoktan....içimdeki DİN’..sin...SEVDA YILDIZ.