0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
Okunma
Kara göl, kara kayık, kağıttan kesilmiş iki kara kişi.
Burada su içen kara ağaçlar nereye gitti?
Gölgeleri Kanada’yı örtmeli.
Zambaklardan küçük bir ışık süzülüyor.
Acele etmemizi istemiyor yaprakları:
Değirmi ve yassıdır ve karanlık uyarılarla doludur.
Soğuk dünyalar titreşmekte küreklerde.
Siyahlığın ruhu içimizde, balıkların içinde.
Bir kırık dal kaldırıyor solgun eli, elveda dercesine.
Zambakların arasında açar yıldızlar.
Körleştirmiyor mu seni böylesi ifadesiz sirenler?
Alıklaşan ruhların sessizliğidir bu.
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
