Cep saatiyim, iyi çalışırım.
Caddeler kertenkelemsi çatlaklardır
Sarptır, saklanacak delikleri vardır.
En iyisi çıkmaz sokakta buluşmaktır,

Aynalı pencereleriyle
Kadifeden bir kale.
Orada güvendesin,
Aile fotoğrafları yoktur orada,

Yoktur burunda yüzük, çığlık yok.
Işıltılı balık kancaları, kadınların gülüşleri
Yutuverir hacmimi
Ve ben, şık siyah giysilerimde,

Öğütürüm bir dizi memeyi medüzler gibi.
Yumurta yerim
Beslemek için iniltilerin viyolonsellerini –
Yumurta ve balık, zaruri,

Afrodizyak kalamar.
Ağzım sarkar,
Mesih’in ağzı
Ulaştığında onun sonuna makinem.

Altın mafsallarımın
Gammazlığı, kancıkları
Gümüş dalgacıklarına döndürme biçimim
Bir halı serer, bir derin sessizlik.

Ve sonu yoktur, sonu yoktur hiç.
Asla yaşlanmayacağım. Yeni istiridyeler
Çığlık atar denizde ve ben
Parıldarım Fontainebleau gibi

Memnunum,
Yüzeyi üzerine usulca yaslanıp
Kendimi seyrettiğim
Bütün fıskiyeler bir göz.

[1963]

Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy