0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
Okunma
Otelin balkonlarında, pırıl pırıl nesneler,
Nesneler, nesneler –
Tekerlekli koltukların çelik boruları, alüminyum koltuk değnekleri.
Tuzun tatlılığı misali. Niçin yürümeliyim ben
Kazlarla lekelenmiş mendireğin ötesine?
Hemşire değilim ben, beyaz ve görevde,
Bir gülüş değilim ben.
Kancayla ve çığlıklarla, bir şeyler peşinde bu çocuklar,
Ve onların korkunç hatalarını sarmak için çok küçüktür kalbim.
Bu bir erkeğin parçası: O’nun kırmızı kaburga kemikleri,
Ağaçlar gibi çatlayan sinirler, ve işte cerrah:
Aynamsı bir göz –
Bilginin bir kesiti.
Bir odada çizgili bir döşek üstünde
Yaşlı bir adam yok olmaktadır.
Sızlayan karısından fayda yoktur.
Sarı ve değerli, gözbebekleri nerededir,
Ve dil, külden bir safir.
(1962)
Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
