Yeşim –
Kenarın taşı
Yeni yaratılmış Adem’in

Zıtlık oluşturan kenarı, gülümserim
Ben, ayak ayak üstüne atmışım,
Gizemliyim,

Değiştiririm berraklığımı.
Öyle değerli ki!
Nasıl da cilalar güneş bu omuzları!

Ve kanserli solgunluklarıyla
Doğarsa
Yorulmak bilmez

Kuzenim ay
Sürükleyerek ağaçları –
Çalımsı küçük yumruları,

Küçük ağları,
Saklanmıştır görme olanaklarım.
Bir ayna gibi parıldarım ben.

Bu aşamada varır damat
Aynaların efendisi!
Kendi kendisidir aradığı

Bu ipek paravanaların, bu
Hışırdayan teferruatların arasında.
Soluk alırım, ve ağzın

Peçesi kımıldatır duvağı
Gözümün
Peçesi

Gökkuşaklarının bir silsilesi.
O’nun kadınıyım
Yokluğunda

Bile, dönenip
Dururum
Olanaksızlıkların kınında,

Bedelsizim ve sessizim
Bu papağanların arasında!
Ey gevezeler,

Ey kirpik denetçileri!
Salıvereceğim
Bir tüyümü, tavus kuşu misali.

Ey dudak denetçileri!
Bütün gün salınan
Avizenin

Kristallerini
Bir milyon cahile
Paramparça edecek

Bir sesi
Salıvereceğim
Ey denetçiler!

Ey denetçiler!
Ve erkeğin bir sonraki adımında
Salıvereceğim

Salıvereceğim –
Erkeğin kalbi gibi koruduğu
Hafif mücevherli oyuncak bebeği –

Dişi aslanı,
Banyodaki çığlığı,
Çukurların pelerinini.

[1962]

Sylvia Plath (1932-1963, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy