Ne söylesem,
Nasıl söylesem anlatamam içimdeki volkanı.
Düşünüyorum da sevilen sen değilsin yalnız.
Yani aramızda sevgi yok sadece.
Sen seviyorsun diye, tüm sevdiklerini seviyorum.
Sen üzülünce ben üzülmüyorum.
Üzüntü kelimesinin anlatamayacağı duygular oluyor içimde.
Hani derler ya bir insan bir insana:” Ya çok üzüldüm.”
Hayır, ben böyle diyemiyorum…
Çünkü benim canımdan sanki can gidiyor.
Rida eden ben olsam, nazik tenini yorgan olup,
İçtiğin su olsam bardağına dolup.
Teneffüs ettiğin hava olmak için neler vermezdim ki…
Sadece senin değil be gülüm,
Annen babanı anne baba bildiğimdendir.
Onların ellerine batan diken yüreğime batıyor.
Kardeşlerin kardeşlerimdir,
Yolun yolumdur, kolun kolum..
Yürümeyi sevdiğin yollara aşığım be gülüm…
.Hazreti İbrahim misali,
Mancınıkla ateşe atılan da benim,
Ateşi güle döndüren Rabbim benim de gönlümü döndürüyor,
Bir gülüşünle gül bahçesine be gülüm..
Seni değil yalnız anladın beni,
Ben senden öte senden gelen derdi de seviyorum..
Senden geldi diye ateşi.
ÇÜNKÜ SENİ SEVİYORUM BE GÜLÜM….

Mustafa EROL