Sensizliği limitlerden sonsuza taşımak isterdim
6 yıl ranzada yalnızlık çemberleri çizerken
melekler görürdü yaknızca ne çizdiğimi
1’ler de bırakmadı 0(sıfır)lar gibi peşimizi ki yalnızlık çemberini çizerken.


teninde ve sözlerinde şimdi ne olduğunu biliyorum
aynı gözlerinle bana hep anlatamadıkların...
şarkılarda eşlik edemediğim duygular
dudaklarındaki masumiyetten dökülen sözler gibi...
uzaklara bak görecek misin bakalım
varlığımı yokluğumu sensizliğimi
az da olsa sevgime(!)
reset atacak mısın bekliyorum bekliyorum bekliyorum...


gezer misin benimle bilmiyorum ama
izlerim hayallerimin beni götürdüğü yere
besmelemi eksik etmem her adımda seni sevdiğim gibi
izlerim gökyüzündeki semayı her gece ’var mı bana söyleyecek sözü diye’ beklerim.
yalnızlık oyunu olduğunu bilmeme rağmen.
izlerim simanı inanırmış gibi hayallere dalarak.
zilin beni uyandırmasını beklemeyen pesimist gibi