Yine boşluğun kıyısındayım
Bütün kederleri astım suratıma

Hayalleri bekletmekten yoruldum
Ne rüzgâr dokunur, ne ben eserim
Kayık uğramaz liman gibiyim

Umudu biriktirmiştim bir kış boyu
Seni bulduğum yere arayışlarını koymuşlar
Yarınlarım eskidi, yoruldu
Her eski yeniden dirilişin ölümüdür bilirim
Son nefesimi veriyorum yeni hayallere
Belki diyerek sen gibi

Noksan sensin parmak uçlarımda biliyorum
Tesadüflere kırgınım
Kırılacak yerim kalmadı sanırdım oysa

Kader bu
Aslında pes etmeyi bilmem fakat büktüler
Büküldüm karşısında
Susuyorum şimdi
Suskunum

Tebessümlerin ardına gizlenmek alışkanlık oldu
Bazen çok zor kabullenmek
Yakınlıklar da uzak olurmuş
Uzaklıkların yakınlığı kadar

Ben düşüyorum her sabah kendi yüreğime
Sen düşüyorsun
Hayallerim zemherilerden çıkıp geliyor
Varsın ama yoksun
Üşüyorum

Bu sabah da yokluklarındayım
Yine boşluğun kıyısı
Hayallerim isyanlarda artık
İsyankârım gecelere

Bütün kederleri astım suratıma
Koyunu bulamamış dalgalar gibi bir hayat
Falcının çizdiği çizgilerde dolaşıyorum
Avuçlarım boş
Ben boşluğum
Gel doldur diyorum her nefeste
Sen yoksun