2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1408
Okunma
En güzel surette dünyaya gelmiş
İnsan kendisinden bile bîhaber
Nefsini bilmeden her şeyi bilmiş
En büyük düşmanlar ile beraber
Fenne kavuştukça kararmış ruhu
Kalbinin gözüne kızgın mil çekmiş
Nefsin ve şeytanın olmuş güruhu
Bembeyaz sayfaya zehri kül ekmiş
İpek kumaş iken lekesiz beyaz
Batmış çamurlara olmuş kapkara
Kar yağmış üstüne ve çalmış ayaz
Sermayedar iken el-an fukara
Önünde bin rahmet denizi varken
O bir zulmet çölü eylemiş mekân
Akıl, Vahi gibi dostları yârken
Nursuz dehlizlerde aramış imkân
Bir deli çay misli akıp gidiyor
İşin kötü yanı pişmanda değil
Kendi fıtratını yıkıp gidiyor
Müsebbip kendisi düşmanda değil
Yakındır kendini yiyip bitirir
Helakine sebep olur dünyanın
Mevcut sermayeyi döker yitirir
Ve sonuna gelir kâbus rüyanın…
Salih Yıldız…31.05.2012
.
5.0
100% (3)
Cevap Yaz