GÜNYÜZÜ GÖREBİLMEK

Biliyoruz uzakta olmak zor. Buna katlanmaya mecburuz.
Mecbur olmak kötü , mecbur olmak yorucu , can yakıcı.
Ama , ikimizde ‘’SEN’’ sizliğe mecburuz.
Alışmaya çalışıyorum yokluğuna. Ama zor !
Yokluğun acı, yokluğun kahır , yokluğun tarifsiz sancı.

Gündüz kah iki kelebeğiz ,
Kah bir elmanın iki yarısı oluyoruz senle ‘’biz’’
Aslında kalbimin taaa ortasındasın ama .
Göz görmeyince , elini tutmayınca yoksun işte.
Yok oluyoruz biz…

Bazen gökyüzünde parlayan iki yıldız yapıyorum senle beni.
Hani birbirine bakıyorlar da kavuşamıyorlar ya ; o yüzden.
Hep bir şeyler de avutmaya çalışıyorum kendimi ; ama olmuyor.
İşte : Gördüğün o parlak yıldızın adı var ya bir tanem
Sen bakınca ‘’BEN’’ ; ben bakınca da ‘’SEN’’ oluyor.

Yıldızım demişken sana . Biliyor musun …?
Kayan bir yıldız görünce , çok korkuyorum.
Ne olur ellerini hiç bırakma . Sıkı tut gökyüzünü olur mu !!!?
Sıkı tut ki , sana kavuşma ihtimalim olsun,
Olsun ki bende bu ihtimale tutunayım. Tutunayım ki:
Yenigün ; BENİ HAYATTA GÖRSÜN……
22/11/2011