Kayaların üstünde ürperen yayla gülü
Tutukluyuz arafta: bütün eylemler ölü!

Dağlar bir kartal gibi silkinirken derinden
Şehirler esrarını uçurmuş ellerinden

Ufkun şahdamarını keserken efsun-ışık
Hazlar metropolünde bütün ruhlar sıkışık!

Mefisto serencâmı, aldatan tayf-mekân
Oluşlar tufanına renk-buğusu camekân

Hasretler ilkyazında ne ki bu filiz-kıran?
Kar altında papatya çığlığımı haykıran!

Rahmet dönencesinde dört-yanım sahra kumu
Niye dûalar değil, kâbus böler uykumu?

Nevbaharlar sürgünü, çöllerde yorgun atım
Yürü yürü eksilmez, bin yıl uzar sıratım

Ey esrik tütsüleniş.. bilirim söneceksin
Bu âfet-kuruntudan melâle döneceksin

Göğün uçurumunda uçuşan ışık-tozlar
Eşyanın ötesini yansıtan yakamozlar

Gönlüm kırkikindide kuşkulardan münezzeh
Sana gül/bana ağla: Rabbim istemişse..eh!