Bu gece bir sırrın, yanından geçtim,
Derdini arıyor, dermanı gördüm.
Vuslat makamının, şânından geçtim,
Şerhini yazıyor, fermanı gördüm.

Yollar geçit bulmuş, aşılmış dağlar,
Aşıklar cem olmuş, şenlenmiş bağlar,
Leyla da Mecnun’a, sel olmuş çağlar,
Çölleri beziyor, ormanı gördüm.

Bülbülün feryâdı, durulmaz derken,
Goncalar gül olmuş, açılmış erken,
Zaman tezgâhında, hasret örerken,
İpini bozuyor, kirmanı gördüm.

Dört kitabın sonu, yine de birmiş,
Yazımı karartan, ince fikirmiş,
Gönül bağlarıma, bir düven girmiş,
Sînemi kazıyor, harmanı gördüm.

Erol URAZ 29.05.2012 Kırklareli

Kirman: Elde yün eğirmeye yarayan araç.
Düven: Harmanda ekinlerin sapı ve tanelerini ayırmak için kullanılan, önüne koşulu hayvanlarla çekilen, alt yüzünde, dikine keskin taşları çakılı olan kızak biçiminde araç.