ben inanmam papatya fallarına
bilirim candan sevdiğini
hayallere kalmaz yüreğime dokunuşların
özün sevdi, özüm sevdi seni
gonca güllere adını yazdım
baharlarda bülbülüm oldun dalımda şakıdın
gecelerime yıldızları düşürdün...



nasıl yürekten aşksa bu sevdiğim
tesadüflere bırakılmayacak kadar özümdesin
ayrılıklara prangalar vurdum seninle
defterimden sildim gel-geç’likleri
defteri dürülmez adam gibi aşkların
pınarlarında büyüdük biz sevgilim...



inceden dokunurum ud’un tellerine
ahengin düşer notaların koynuna
bestelerim yüklenir göz damlacıklarına
damlaya damlaya yeşerirsin içimde
tatlımsı sancılarımda yalnızlığım deşelenir...



bilirim,duyarsın çığlıklarımı ötelerden
ayazların baş kaldırışlarına direnirken ben
teselli diye gülhanenin yuvasız kuşlarını dinlerim
ninnilerinde seni sayıklarım yeditepede
sıcak bir yuvaya hasret garipliğin geldikçe gözlerime
yaşamışlığın adını unuturum sensizliklerde sevgilim...



Bahar Tülay Kıran 2007