Çok gariptir şu yalnızlık
Neler getirir insan aklına
Şair eder
Dökülür kelimeler dudaklarından
Anlamsız değildir hiçbir sözün
Dışa vurursun bir bir içindekileri
Pişmanlık kabul etmez
Özgür kılınmak ister her daim
Tutamazsın çığlıklarını !! sessizde olsa haykırır karanlığa
Durduramazsın içindeki o azgın sevdayı
Yaşanmışlara
Geride kalmışlara
Anlamsız bir özlem duyarsın
Geçsede seneler gaddarca
Sen ardından bakarsın tutarsızca
Elini uzatırsın bazen yakalarım umuduyla
Nafile yol almıştır çoktan bilinmez uzaklara
Gözlerin nemlenir yaş dolar belki
Ağlamak zor gelir
Tutarsın sıkıca
Dökecek azad edecek yerler ararsın kaçmak istersin ta uzaklara
Yalnızlığın için öylesine ve ölesiye yalnız kalırsınki
Kimse duymaz senin dağları bile yıkacak şiddetteki o feryadanı
Zamansız gider sevgililer
Dönüpte bakmazlar geriye
Andınıda unutur
Sevgisinide
Siler bir kalemde
Sen umutsuzca isterken onu
O
Yeni bir hayatın ortasında bulur kendini umarsızca
Sevgiye aşık aşka susarsın bazen
Gözlerin hep onu arar
Nerde nasıl diye sorarken
Herşey bitmiştir belkide
Çaresiz yapayalnız
Bir başına
Düşersin en sonunda yaslarsın kendini
Soğuk buz gibi bir kaldırıma
Ve dersinki..................!!

Osman AKTAŞ