Sabahın vuslatı seher vaktında
Şah oturmuş canım, can tahtında
Şah benimle ben şahsızım şahsız can
Canım Gaflet denen uyku, nazında

Muhammedilik bumu; Hani Can Ali
Evliyasız dönemdeyiz nerde veli
Yetmş iki millet Allah ,Allah kulu
‘İlahlık kokusu gelir’ kul,kul sözünde

Soy ,soy bakır kaptır; Kalayı iman
Medet şahım medet,aman el aman
Gün döndü zaman yaman , ahir zaman
Hüsyin ler dokunur yezit tezgahında

Şahıma diyem; ‘Şahsızım şah sızım
acı çok, sızı çok; gel gör şah sızım
tırnağı kesilen feryat fiğan eder
her muharrem tufan kopar özümde’

Kale,kıile diye, diye yoruldum
Gül görülmez, diken derildim
Zahir kimliğimle soruldum
Kimse bilmez neler var özümde

Cümle insan derki; Ben, ben haklıyım
Hak ,halkta ben halkta saklıyım
Nesli aba Al , kara kalpaklıyım
İbrahim duası var niyazımda

Hak var, hakikat var, marifet bulmak
Ademin yaradılış sırrını bilmek
Herkes ‘İlahım’ der, ilahlık kolay
Kul olmak zor, hak, hak pazarında

Dedim ey Şahım, şah can; bu ne haldir
Dedi; gülde dikende aynı daldır
Dedim; zulüm çoğaldı ezen ezene
Dedi, hüseyni sevda doku bezinde

Hhüseyni sevda ne ki ’diye’ sordum
Haksızlığa ‘dur’ demekmiş ‘dur’ gördüm
Mazlum hakkından ah sınıfta kaldım
Dedi ‘zulme razıların işi yok bizimle’

Hocalı, Filistin, ezilen orda kalsın
‘Her yer zulüm her yer Kerbela’ bilesin
Zulme rıza gösteren nebilisin Alisin
memura neki ; vekil maaşının hazmında

Caney, ey can , canım,canım ey
Atasının nebi olduğu dinde
Kenardan,köşeden bakanım ey
Soyuna salavat verilir nazında, namazında

Yarsuadım ağa,paşa ,bey,bey; Sen isen
Bırak niyazımla baş başa kalayım ben
Allah adına ilahlık yapıp durursan
Bilesin;çok ilah yanar kulluk közümde